Reisrush

Ik weet pas dat ie er is als ik hem al te pakken heb. De reisrush. Plots ben ik vertrokken. Terwijl ik er nog ben. Daar loop ik dan met nieuwe ogen, blijkt mijn Gent de eerste bestemming op de kaart. Alsof ik niet weet dat de vloer van het Dreupelkot aan je schoenen plakt van de jenever na twaalven, alsof ik niet weet dat hier je fietsbanden op maat passen tussen tramsporen en kasseien, dat je op elk uur van de dag en de nacht kan thuiskomen in de Vooruit, of je in elk seizoen Gentse Feesten kan vieren met de Propere Fanfare van de Vieze Gasten. Voor het eerst ben ik hier en het bevalt me. Ik zou hier kunnen blijven. Mocht ik niet binnen een paar uur naar Parijs en verder vertrekken.