On roaming and homing, love of nature and the nature of love.

donderdag 1 maart 2012

Crawl

for Allen Ginsberg (again, still)

Ik zag de beste dromen van de voorbije jaren
oplossen in


het hok van zes vierkante meter waar doorgaans de doorweekte was wegdroogt,
de tuin van de ex-voorzitter van de Republikeinse partij waar ik al te democratisch mijn tent opzette,
grijpklare rugzakken voor wanneer de uitzetting als het zwaard van Damocles neer zou vallen en de gebarricadeerde deuren open zou splijten,
de cabine van de obscene trucker die met open gulp en dichte portieren nieuwe clichés geen kans geeft,
de verticale wereld op zijn kop van Wall Street waar the ninety nine percent de bewoners van de hoogste verdiepingen van de wolkenkrabbers doen sidderen en beven tot die met hun diarree alleen nog op de toiletten van de geruïneerde Mac Donalds terecht kunnen,
de aanblik van de oceaan die, zich van geen goed of kwaad bewust, doorgaat doorwaadt,
de vuistdichte regen waar een jolig opgehangen grondzeil tussen wat kronkelige laurisilva bomen geen beschutting tegen bood,
het drukkende appartementje in New York City, visbokaal in afwachting van een allesvernietigende orkaan die nooit zou komen,
de grotten, waar neohippies de verloren of nooit gekoesterde baarmoeders van hun geïdealiseerde of tekortschietende moeders zoeken,
de stranden waar de dichte dekens doorprikt worden door misplaatst maanlicht of straatlantaarns die net een lijntje gesnoven hebben,
de illegale stam van de holle Redwoodboom waarin alles weer goed komt,
de korrelige kater onder een uitgerold tapijt,
de tipi waar het vuur en de nacht in alle eindigheid uitgaan en zo het komende afscheid benadrukken,
de dimensie waar alleen de kotsende sjamaan echt weet van heeft,
het lapje public property ter grootte van een matje dat zichzelf en de hemel opblaast,
de inkom van de yogastudio waar ik mijn zelfdestructiviteit voorgoed verloor toen ik op mijn hoofd ging staan,
het versteende kinderbed waarin de greep van het verleden naarmate de tijd verst(r)ikt en verstrijkt indringender wordt,
de boomgaard op de flanken van de fjorden waar we ons te rusten legden tussen de drie appels,
het rijpe bessentapijt van het ruig romantische Scandinavië,
de hangmat in de woonkamer van de Mexicaanse stad waar het nooit stopt met waaien,
het enige bed van het huis waarin we van schaamte indommelden terwijl de vrouw des huizes zich neervlijde op de keukenvloer,
de zetel neergeplant op de beboste heuveltop, topstuk onder de dennen
de voortijlende camionette, zuidwaarts zuidwaarts verder zuidwaarts
de taksvrije en zedeloze ferry van de Baltische wateren,
de eindeloze Eurolinesbus, vol van havelozen, illegalen en radicale ecologisten die geradbraakt en gevierendeeld een vliegtuigrit binnen Europa uitsparen,
.....

de zetel de couch de bank van

de non-stop wietrokende Burners van San Fran,
de non-stop rennende burn-outers van de Verenigde Unie van Eurerika,
de Feestende Gentenaars die in hun tien dagen durende roes pizza bestellen en in bh en boxershort de deur openen voor de hallucinerende boy,
de zwetende yogi's die in hun strakke pakjes hun mantra's voorgoed vergeten zijn,
de tijdloze eilanders die nooit in de spiegel kijken om de rimpels in het water en hun gezichten te zien,
de verlichte en verlaten rainbows die hun karavaan opbouwen en afbreken terwijl ze dansen en spugen om Babylon,
de wannabe onthechte lovers en vrienden die achteloos dag zeggen,
de visverkopers, kaartjesverkopers, tortillaverkopers,
de jammers die niks dan het ritme van hun vrije lijven en de getijden volgen,
de geïnspireerden die alleen slapen als ze moe zijn, al dan niet overdag en met hun T-shirts binnenstebuiten,
de gastvrije Serviërs, Kalasjnikovs onder het bed, ontbijt op de tafel,
de doorwinterde timmervrouwen, die gestaag aan hun taaie woonwagens werken, onderwijl zingend en taart bakkend,
de lachende en wiegende indignados, tussen de assembleas door met elkaars kinderen ravottend in het park,
de onrustige zielen, voor altijd op zoek naar wat er achter de volgende hoek bocht heuvel ligt,
de dieren uit het sprookjesbos,


het delen van

matrassen ondergoed instant talen tongen whisky wonderen wijsheden wegen vrouwen koffie kaarten communities kopal kaarsen al dan niet aangestoken tabak chapati focaccia wc's douches vuur fietsen achterbanken rituelen visioenen trips dromen vingerafdrukken genen DNA adem asem vuurdopen fonteinen watervallen kano's kakkerlakken laadbakken melodieën ritmes voetgestamp heupgewieg gekreun gezucht geschreeuw stilzwijgen consensus karma's sutra's mantra's onrust loosheid rusteloosheid vertragingen versnellingen sleutels deuren brandladders coulissen


(december 2011, voor altijd onvolledig en onaf)

2 opmerkingen:

  1. Ik kan geen ander woord meer bedenken
    Alles wat geschreven is
    Is vol
    De leegte vullen we op
    In ons hoofd, of ergens in ons lichaam

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Elk wederwoord verpulvert op mijn tong, mijn mond valt open en ogen kunnen enkel nog lezen en herlezen, hoe onbeschrijflijk mooi al dat opgeloste gedroomde, gezetelde, gedeelde, onaffe is. De kracht. De pracht.

    BeantwoordenVerwijderen