Welk woord gebruikt een Nederlander wanneer zhij een Belg wil nadoen?
Amai!
Nederlanders leven amai-loos. Zeg maar gerust dat ze een schraler bestaan leiden. Want wat geeft amai ons niet aan potentieel om onszelf uit te drukken. Amai volgt meestal op een observatie. Als je een roodgeblakerde toerist langs ziet slenteren, kan je in het schoon Vlaams zeggen: 'amai, die mens is verbrand'. Amai klinkt ook zo heerlijk kleuter, het laat ons onze kinderlijke verwondering behouden. 'Amai, zo'n schattig konijntje!'
Je kan wel stellen dat amai doorgaans een zekere graad van uitzonderlijkheid uitdrukt. Als je uitzonderlijk moe bent, zeg je niet 'ik ben heel erg moe', maar 'amai ik ben moe'. Bij de Antwerpenaren, amai'ers bij uitstek, klinkt dat als 'amai ik zen muug sig'. Je kan met amai ook bevestiging uitdrukken van wat je gesprekspartner zegt. Je kan het met amai met andere woorden heel erg eens zijn.
Zo zou een gesprek tussen twee Vlamingen als volgt kunnen gaan:
- 'Nederlanders missen echt iets aan het woord amai'
- 'Amai nog niet'
Misschien moesten we amai maar delen. Amai das lief? Ja, ik weet het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten