‘De taal van het eiland is uitgedrukt in vruchten’, dixit eilandbewoner Karin. Wil je iemand gunstig gezind stemmen? Een klusje laten klaren zonder er voor te betalen? Je genegenheid uitdrukken? Overlaad iemand met vruchten!
Tot nu toe werd er in onze tuin vooral Avocado gesproken, in een stuk of drie vier varianten. De dominante variant is die op het eerste terras, waar de rijpe vruchten je letterlijk in de mond vallen. Easy to get, volrond, maar weinig smaakvol. Veel woorden, maar weinig inhoud. Dan heeft het taaltje op het tweede terras meer karakter. Hier is er sprake van een meer gesofisticeerde vorm en moet je al wat meer moeite doen om de regels onder de knie te krijgen (plukken, een lekker plekje in het donker vinden en geduld hebben). Dan is er nog het gekke uitzonderlijke grenstaaltje van de avocadobommen. Die vallen midden in de nacht zo hard op het golfplaten dak van de buren dat je er wakker van schrikt. Maar mits een hachelijke klimpartij kan je hier ook een mondvol van leren spreken.
Vandaag is er plots heel dringend de noodzaak om Platano te studeren. De aanwezigheid van bananen valt niet te negeren op het eiland. Overal zie je plantages met de kleine zoete Dwarf Cavendish. Ze zijn met zovelen dat je het rustig monocultuur kan noemen. Blijkt nu dat ze ook een monorijpcultuur hebben. Met als concreet gevolg dat de halve bananenboom die wekenlang tam groen lag te zijn in het gastenhuis vandaag zo geel is als je van een banaan kan verlangen. Banaanalarm! De toestand is ernstig, maar de eerste dag heeft uitgewezen dat er geen reden tot paniek is. Getuige het ontbijt van bananensmoothie, het tussendoortje van banaan, de aperitief van bananenchips, het diner van banaanpuree en het dessert van bananensorbet. Er is hoop. Kromgegroeid weliswaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten