rfst

Hij is gekomen. Als de herfst gaat over doodgaan, dan is sterven als een storm die je 's nachts uit je slaap houdt, alles losrukt wat niet als in steen gebeiteld vastzit. Dan is sterven niet als vallen in een bodemloos gat, maar dwarrelen als een roofvogel op de termiek. Moeiteloos. Doelloos. Gedachteloos. En uiteindelijk ademloos.

Wat een kleurenpracht bezit het einde. Laat los en je explodeert in schoonheid. Geurt naar bedwelmende aarde. Weet alles van het wilde wachten. Van alle seizoenen kan alleen de herfst vier medeklinkers na elkaar verdragen. Tegelijkertijd onheilspellend en betoverend zijn. Eindeloos nieuwe vormen verzinnen uit de oude.

Daarom (en om zoveel meer): wie denkt dat de herfst tussen zomer en winter zit, vergist zich.