Het nieuwe
boek aangeschaft op de eerste dag hier. Het lag in een veelvoud aan exemplaren
naar me te zwaaien in de etalage van de boekenwinkel. Trok doelloos slenteren
in een klap over de streep naar de kant van gefocuste actie. Nog wat gespeeld
tegensputteren – ‘eigenlijk zou ik beter niet blablabla…’ – en daar signeerde
Mak al mijn nieuwste aanwinst. De idee hier voor even te blijven, zit me op een
of andere manier lekkerder met een verslag van een roadtrip doorheen Amerika in de sporen van schrijver John Steinbeck
binnen handbereik. In gedachten cruise ik al in een roze Chevrolet uit ’54 langs
de grachten! (Volgens een van de Amerikanen waar Mak mee sprak, luidde die auto
het eind van de overlevingsmaatschappij en het begin van de
consumptiemaatschappij in, voordien waren er alleen maar saaie kleuren.)
‘En’, vroeg
de verkoper nadat ik betaald had, ‘heb je er al aan geroken? Het ruikt naar
versgeslepen potloden.’ Dat die man dat zegt, niet om te verkopen, maar omdat
ie van boeken houdt, daar word ik dan heel erg blij van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten